Sylwetki: Bolesław Samoliński

Prof. dr hab. n. med. Bolesław Samoliński – profesor medycyny, specjalista zdrowia publicznego, alergolog, otorynolaryngolog, Kierownik Katedry Zdrowia Publicznego i Środowiskowego oraz Zakładu Profilaktyki Zagrożeń Środowiskowych i Alergologii WUM Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, przewodniczący Rady Dyscypliny Nauk o Zdrowiu WUM, Kierownik Zakładu Alergologii i Immunologii Uczelnianego Centrum Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (CSK), wiceprzewodniczący Komitetu Zdrowia Publicznego Polskiej Akademii Nauk, przewodniczący Rady Ekspertów Rzecznika Praw Pacjenta.

Życiorys

Absolwent Akademii Medycznej w Warszawie (1981), wyróżniony odznaczeniem Primus Inter Pares. Uzyskał stopień doktora nauk medycznych (1989 – „Epidemiologia uczuleń górnych dróg oddechowych na roztocze”), doktora habilitowanego (1998 – „Analiza wyników rynometrii akustycznej na potrzeby diagnostyki rynoalergologicznej”), tytuł profesora w 2012 r. Odbył staże zagraniczne na Uniwersytecie w Messynie (1984), w Klinice Otolaryngologii Wolnego Uniwersytetu w Brukseli (1991), w Mayo Clinic Rochester USA (1995 r.), oraz liczne kursy i staże w zakresie otorynolaryngologii, alergii i epidemiologii w Kolonii i Brukseli (1991), w Londynie (1996), Gandawie (1996), Imperial College School of Science, Technology and Medicine w National Heart and Lung Institute, Londyn (1998), GA2LEN/EAACI ALLERGY SCHOOL, Londyn (2008). Od 1981 roku zatrudniony w Akademii Medycznej w Warszawie (obecnie Warszawski Uniwersytet Medyczny). W latach 2000-2002 pełnił funkcję zastępcy dyrektora oraz dyrektora Samodzielnego Publicznego Centralnego Szpitala Klinicznego Akademii Medycznej w Warszawie. Był również prodziekanem Wydziału Nauki o Zdrowiu AM, gdzie współtworzył program specjalizacji w dziedzinie zdrowia publicznego. Pełnił funkcję dyrektora Uczelnianego Centrum Medycyny Środowiskowej WUM, jako dziekan Centrum Kształcenia Podyplomowego WUM stworzył studia SGH-WUM MBA. Był wicedyrektorem ds. nauki Instytutu Reumatologii. W latach 2018-2020 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Uczelni WUM.

Działalność naukowa

Specjalista zdrowia publicznego, alergolog, otorynolaryngolog. Ekspert w dziedzinie alergii i rynologii zachowawczej, szczególnie w zakresie alergenów, czynników środowiskowych i ich znaczenia dla alergii i chorób cywilizacyjnych, epidemiologii, a także zdrowia publicznego i polityki senioralnej. Był prezydentem Polskiego Towarzystwa Alergologicznego (2012-2015), konsultantem krajowym ds. zdrowia publicznego (2012-2014). Członek Komitetu Sterującego STRATEGMED Narodowego Centrum Badań i Rozwoju od 2012 roku. Członek planning group of Global Alliance against Chronic Respiratory Diseases Światowej Organizacji Zdrowia w latach 2010-2020. Ekspert i członek zarządów międzynarodowych organizacji i zespołów eksperckich: GARD-WHO, European Rhinologic Society, GALEN, ARIA, MASK AIR. Prowadził liczne kursy specjalizacyjne i konferencje krajowe i międzynarodowe. Jest autorem ponad 470 artykułów w czasopismach recenzowanych, 21 książek, ponad 65 rozdziałów w książkach i podręcznikach, w tym redaktorem i współautorem monografii „Zdrowe Starzenie się – Biała Księga”. Wypromował 12 doktorów i 6 habilitantów. Jego indeks Hirscha wynosi 46, a impact factor jego publikacji przekracza 980, z liczbą cytowań przekraczającą 8600. Obecnie wiceprzewodniczący Komitetu Zdrowia Publicznego Polskiej Akademii Nauk.

Działalność publiczna

W latach 1989-92 pełnił funkcję przewodniczącego Ogólnopolskiej Rady Młodych Pracowników Nauki. W latach 2001-2005 był sekretarzem Rady Naukowej Ministra Zdrowia, w latach 2002-2003 szefem gabinetu politycznego Ministra Zdrowia. W kolejnych latach był członkiem Rady Naukowej Ministra Zdrowia do chwili jej rozwiązania w 2020 roku. Pełnił liczne publiczne i naukowe funkcje w radach naukowych i instytucjach rządowych, m.in. NIZP-PZH, Instytut Medycyny Wsi, Instytut Matki Polki, a obecnie PIB MSWiA. Od 1997 roku do 2016 roku był przedstawicielem Ministra Skarbu Państwa w spółkach prawa handlowego, m.in. przemysłu farmaceutycznego, PZU Życie oraz mediów publicznych Radio Dla Ciebie. Był członkiem Korpusu Prezydencji Polski w Radzie Unii Europejskiej oraz przewodniczącym Podzespołu ds. Priorytetów Zdrowia Publicznego Rady UE w 2011 roku, gdzie odpowiadał za przygotowanie i negocjacje priorytetów unijnych w zakresie zdrowia. Współtwórca polityki senioralnej w Polsce. Założyciel i przewodniczący Koalicji na rzecz Zdrowego Starzenia się, wyróżnionej Godłem Promocyjnym „Teraz Polska” w 2015 roku, przewodniczący Rady ds. Polityki Senioralnej przy Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (2013-2016), stały doradca Sejmowej Komisji Polityki Senioralnej Sejmu RP VII kadencji, członek Zespołu Doradców Komisji Zdrowia Senatu RP X kadencji. Fundator Fundacji na Rzecz Zdrowego Starzenia się, organizator krajowego i międzynarodowego Kongresu Zdrowego Starzenia się. W efekcie prac Koalicji i Fundacji, oraz jako efekt podsumowania kongresów na rzecz aktywnego zdrowego starzenia się została utworzona Stała Sejmowa Komisja Polityki Senioralnej oraz opracowana Ustawa o Osobach Starszych [Dz.U. z 2015 r. poz. 1705]. Pełni także funkcje wiceprzewodniczącego Narodowej Rady Geriatrii i Gerontologii oraz wiceprzewodniczącego kapituły Narodowego Komitetu Kapituły Seniora. Obecnie pełni funkcję przewodniczącego Rady Ekspertów Rzecznika Praw Pacjenta.^[1]

Życie prywatne

Ma dwóch synów: lekarza i ratownika-specjalistę zdrowia publicznego. Jego hobby to akwarystyka i turystyka.

Nagrody i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (2011)
Srebrny Krzyż Zasługi (2005)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (2009)
Medal im. Tytusa Chałubińskiego (2011)
Medal za Zasługi dla Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (2009)
Odznaka honorowa „Za zasługi dla ochrony zdrowia” (2008)
Nagroda im. Prof. dr med. Mieczysława Obtułowicza za opracowanie rozprawy doktorskiej pt.: „Epidemiologia uczuleń górnych dróg oddechowych na roztocze”